De kantonrechtersformule bevat drie aspecten (A*B*C): het gewogen aantal dienstjaren (A), het gemiddeld bruto maandsalaris (B), en de correctiefactor (C). De correctie factor is een subjectieve waarde. De correctiefactor komt tot stand via onderhandelingen over de ontslagvergoeding. De correctiefactor ligt tussen 0,5 en 1.
De hoogte van de correctiefactor wordt bepaald naar de omstandigheden waarbinnen het ontslag plaatsvindt + de mate waarin de partijen dit uitonderhandelen. De kantonrechtersformule is hoger dan de transitievergoeding. De transitievergoeding ontvangt u bij ontslag via de kantonrechter. Ontslag vindt echter vaker plaats via rechtstreekse onderhandelingen tussen werkgever en werknemer. Als de werknemer sterk staat, kan de kantonrechtersformule nog gebruikt worden bij onderhandelingen over het ontslag. De vergoeding die uit de onderhandelingen komt, wordt dan vastgelegd in de vaststellingsovereenkomst. Dit betekent dat de kantonrechtersformule nog wel gebruikt wordt.
De kantonrechtersformule is VEEL hoger dan de transitievergoeding bij ontslag. Als de kantonrechtersformule gebruikt wordt, zal de correctiefactor maximaal 1 zijn, maar meestal lager dan 1. Als de oorzaak van het ontslag in de risicosfeer van de werkgever ligt kan de correctiefactor 1 zijn. Bijvoorbeeld: een werkgever reorganiseert met als doel winstmaximalisatie. Als het daarbij gaat om een financieel gezonde werkgever KAN de kantonrechtersformule met correctiefactor 1 gebruikt worden.