30 procent-regeling niet van toepassing op gouden handdruk

De Nederlandse 30%-regeling is een fiscale faciliteit voor uit het buitenland geworven personen met een specifieke deskundigheid die schaars is op de Nederlandse arbeidsmarkt. Werkgevers van werknemers met een 30%-regeling kunnen aan die werknemers een onbelaste vergoeding voor zogenaamde extraterritoriale kosten verstrekken van maximaal 30% van het fiscale loon.

Het Hof Den Haag besliste op 31 mei 2006 dat de 30%-regeling ook van toepassing is op een betaalde afkoopsom ter zake van het einde van een dienstbetrekking. De fiscus kwalificeert deze afkoopsom als loon uit vroegere dienstbetrekking, aangezien de vergoeding normaliter betaald wordt als de dienstbetrekking al is beëindigd. Het beroep van de belastinginspecteur dat de 30%-regeling op basis van de wettelijke regeling alleen van toepassing is op het loon uit tegenwoordige dienstbetrekking verwierp het Hof. Dat hield verband met het gegeven dat de wettelijke regeling spreekt van “loon” en niet alleen van “loon uit tegenwoordige dienstbetrekking”.

Het Hof was van mening dat als de wetgever de werking van de regeling had willen beperken tot loon uit tegenwoordige dienstbetrekking, deze dat ook zo had moeten formuleren in de wet. De staatssecretaris ging tegen de uitspraak van het Hof in cassatie bij de Hoge Raad. Op 25 januari 2008 heeft de Hoge Raad besloten dat de wetgever geen steken heeft laten vallen bij het formuleren van de wet. Uit de wetsgeschiedenis van de bewuste bepalingen blijkt namelijk dat bij het vaststellen van de grondslag voor het toepassen van de 30%-regeling geen rekening zou worden gehouden met o.a. gouden handdrukken.

Vervolgens bepaalde de Hoge Raad dat uit de stukken niet valt op te maken in hoeverre in het bedrag van de ontslagvergoeding een bedrag aan loon uit tegenwoordige arbeid is begrepen. De Hoge Raad heeft de zaak terugverwezen naar Hof Amsterdam om dat uit te zoeken.